Ik stapte terug in de tijd, met m’n voeten in de Groningse klei en het slijk van de Waddenzee. Dit is de plek waar ik opgroeide, waar ik naar school ging, waar we door de polders fietsten, de zilte wind in de haren, oneindige vergezichten, de zon op ons gezicht. Waar we krabbetjes vingen en het water zich kabbelend door de vele sleuven dan weer heen, dan weer terug een weg vond. Waar schapen hoog op de dijken hun buikjes vol aten. Hier aan de kust, de Groningse kust. Lees verder